8 Şubat 2009 Pazar

mutlu mavi



Her şeyden uzak durmalı belki de bu aralar... Uzakta durmalı hayattan ve yakından bakmalı kendine. Aynı soruların, benzer cevapları içinde “O” çok güzeldi. Sevilmeye değerdi öyle saymasa da kendini...
Bir Chagall tablosu gibiydi. Sıradan bir manzaranın alacalı renkleri içinde durmuş, en çok maviyi yakıştırmıştı kendine. Bir chagall tablosu gibiydi; dokunmadan sadece uzaktan bakmakla yetineceğim bir sanat şaheseri.

Aşk vardı. Sondan bir önceki kez inandım buna. Son kez hoşça kal demeden ona, tüm siyahlarımı giyindim, kalbim Katolik uykusunda. Günahla bularken gözlerimi yokluğunda, aramıyorum onu, sormuyorum da. Aşkın müzelik olduğu gerçeğini chagall’ın “mutlu mavi” tablosu gösterdi bir kez daha.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder